صلیب سرخ

مقدمه

صلیب سرخ, یک آژانس بین المللی با اهداف بشر دوستانه است که در زمان جنگ برای کاهش درد و سختی های ناشی از زخمهای جنگ برای سربازان و غیر نظامیان و همینطور اسیران جنگی تلاش می کند. در زمان صلح, این سازمان به ارائه خدمات امدادی از جمله کمک رسانی پزشکی به بازماندگان فجایع طبیعی مانند سیل, زمین لرزه, شیوع بیماری و قحطی می پردازد

سازمان

"سازمان بین المللی صلیب سرخ و هلال احمر" متشکل از کمیته بین المللی صلیب سرخ (آی.سی.آر.سی) که از 25 شهروند سوئیس تشکیل شده و مرکز آن در ژنو در کشور سوئیس می باشد, بیش از 180 جمعیت صلیب سرخ و هلال احمر (هر کدام مربوط به یکی از کشورهای عضو) و فدراسیون جمعیت صلیب سرخ و هلال احمر مستقر در ژنو (تا سال 1991 به عنوان اتحادیه حوامع صلیب سرخ و هلال احمر شناخته می شد) که فعالیت های زمان صلح را در سطح بین المللی هماهنگ می کند, می باشد

کنفرانس های بین المللی صلیب سرخ, غالبا هر چهار سال یکبار و هر بار در یکی از کشورهای جهان برگزار می شود که نمایندگان سازمان های مختلف صلیب سرخ و دولت هایی را که کنوانسیون ژنو را امضا کرده اند, گرد هم می آورد. در سال 1986 نام این جنبش تغییر کرد و عبارت "هلال احمر" را نیز در خود جای داد که نام این سازمان در اغلب کشورهای مسلمان محسوب می شود

تاریخچه

پیدایش اولیه صلیب سرخ در قرن نوزدهم میلادی در سوئیس و توسط یک نوع دوست اهل این کشور "ژان هنری دونانت" شکل گرفت. به دلیل نگرانی از خلاء مطلق در زمینه رسیدگی به زخمی های جنگ ها, او از دولت های مختلف جهان خواست تا سازمانی را برای رسیدگی به زخمی های دوران جنگ تاسیس کنند

پنج شهروند سوئیس یک کمیته را تشکیل دادند (که بعدها به سازمان صلیب سرخ تبدیل شد) و درخواست یک کنفرانس بین المللی را دادند که در اکتبر سال 1863 در ژنو در کشور سوئیس برگزار شد و نمایندگان 16 کشور در آن شرکت داشتند

کنفرانس بعدی در یکسال بعد و مجددا در ژنو برگزار شد و در آن نمایندگان 12 کشور رسما اولین کنوانسیون ژنو را به امضا رساندند. این کنوانسیون قوانینی را درباره درمان زخمی ها و حفاطت از پرسنل پزشکی و بیمارستان ها در زمان جنگ معین می کرد

در همین کنفرانس, نماد مشهور این جنبش, پرچم سفید رنگ همراه با یک صلیب قرمز رنگ (علامت شبیه به +) برای این سازمان انتخاب شد. این نماد بعدها با عضویت کشورهای مسلمان در این سازمان تغییر کرد و اغلب کشورهای مسلمان از نماد هلال ماه به رنگ قرمز استفاده کردند. در سال 2006 یک نماد سوم به شکل یک لوزی قرمز به نمادهای این سازمان اضافه شد که نام آن کریستال سرخ بوده و نمادی سکولار (لاییک, بدون در نظر گرفتن مسائل مذهبی) محسوب می شود

مفاد کنوانسیون ژنو در اولین اعلام, بعدها در سالهای 1906, 1929 و 1949 مورد بازنگری قرار گرفت. در سال 1977 پروتکل های تازه ای به کنوانسیون تصویبی سال 1949 اضافه شد, که مبنی بر حمایت از تمامی غیر نظامیان و افراد غیر مسلح در تمامی جهان (و نه فقط در داخل هر کشور) توسط صلیب سرخ همه کشورها بود

طی دهه های متمادی, صلیب سرخ نمایندگانی را به کشورهای مختلف جهان اعزام کرده تا به بازداشت شدگان, زندانیان و اسیران جنگی, پناهندگان جنگی, آسیب دیدگان (آوارگان) تحولات سیاسی و یا نزاع های درون کشورها کمک کنند. این سازمان همچنین به قربانیان فجایع طبیعی و انسانی یاری می رساند

"دونانت" به دلیل تلاش هایش برای راه اندازی این سازمان, در سال 1901 نامزد جایزه صلح نوبل شد. صلیب سرخ نیز در مجموع سه بار در سالهای 1917, 1944 و 1963 برنده جایزه صلح نوبل شد که جایزه سال 1963 را با اتحادیه جمعیت های صلیب سرخ بصورت مشترک کسب کرد

آژانس بین المللی انرژی اتمی

آژانس بین المللی انرژی اتمی, یک سازمان بین دولتی است که زیر مجموعه سازمان ملل متحد محسوب می شود. بنابر اعلامیه آن, سازمان در راستای استفاده ایمن, مطمئن و صلح آمیز از فناوری هسته ای در جهان قدم بر می دارد. در سال 2005 این سازمان مشترکا با دبیر کل آن "محمد البرادعی" جایزه صلح نوبل را برای تلاش در راستای مبارزه با تکثیر سلاح هسته ای, به دست آورد

سازمان در سال 1957 تشکیل شد و هم اکنون دارای 130 کشور عضو می باشد. آژانس به وسیله دبیر کل اداره می شود که برای یک دوره چهار ساله انتخاب شده و امکان تمدید شدن دارد. شورای حکام متشکل از نمایندگان 35 کشور, بر آژانس نظارت می کند

هر ساله یک اجلاس عمومی توسط تمامی اعضاء برگزار می شود که به بررسی بودجه آژانس, برنامه های اجرایی و سایر موارد مربوطه می پردازد. یک کمیته مشورتی علمی نیز توصیه ها و مشاوره علمی و تکنیکی مورد نیاز آژانس را به این سازمان ارائه می دهد. مقر سازمان بین المللی انرژی اتمی در وین, پایتخت اتریش قرار دارد

آژانس برای اعضای خود امکان و مشاوره فنی و آموزش برای استفاده از فناوری صلح آمیز و همچنین برخی از تجهیزات هسته ای را فراهم می کند. این سازمان همچنین برای تامین مواد هسته ای و رآکتورها و تامین مالی تحقیقات, برنامه ریزی می کند. آژانس به عنوان یک مرکز رسمی انتشار اطلاعات درباره استفاده صلح آمیز از انرژی اتمی نیز ایفای نقش می کند. آژانس متعهد به تحقیق و توسعه درباره منابع انرژی جایگزین سوخت های فسیلی نیز می باشد

فعالیت های عمده آژانس بر کارکرد و توسعه رآکتورها و انرژی هسته ای تمرکز می کند مانند کاربرد رآکتورها در نمک زدایی از آب شور, استفاده ی رادیوایزوتوپ ها و تابش (تشعشع) در کشاورزی, بیولوژی, هیدرولوژی, صنعت و پزشکی. همچنین تعیین استانداردهای لازم برای دفع زباله های اتمی, انتقال مواد رادیواکتیو و مشخص کردن چهارچوب هایی برای مقررات هسته ای در سراسر جهان به عهده این سازمان می باشد

پس از حادثه تاسیسات چرنوبیل که در آوریل سال 1986 میلادی در شوروی روی داد, آژانس برنامه ای گسترده را برای بالاتر بردن امنیت تاسیسات هسته ای, حفاظت رادیو اکتیو, سلامت انسان ها, مدیریت زباله های رادیو اکتیو, استفاده از انرژی اتمی و چرخه سوخت هسته ای آغاز کرد

آژانس همچنین پیش نویس دو کنوانسیون را که هم اکنون در حال اجرا هستند آماده کرد. "کنوانسیون امداد فوری در صورت حادثه اتمی و یا فوریت پرتوشناسی" و "کنوانسیون هشدار زودهنگام یک حادثه اتمی". حراست آژانس این اطمینان را حاصل می کند که مواد اتمی تحت نظارت سازمان صرفا برای کاربرد های صلح آمیز مورد استفاده قرار می گیرد

در زمینه خلع سلاح هسته ای, آژانس نقش مهمی در ارتباط با "معاهده عدم گسترش سلاح های اتمی (ان.پی.تی)" بازی می کند که در سال 1970 به امضا رسید. طبق مفاد ان.پی.تی, کشورهایی که فاقد سلاح اتمی هستند, متعهد شدند که اقدام به تولید این سلاح ها نکرده و کشورهای اتمی پدیرفتند که در راستای خلع سلاح کامل هسته ای قدم بردارند

آژانس بین المللی انرژی اتمی بر تمامی تاسیسات هسته ای کشورهای عضو که دارای سلاح اتمی نیستند نظارت می کند تا اطمینان حاصل کند که اورانیوم و پلوتونیوم غنی شده و محصولات مشابه, تبدیل به مواد قابل استفاده در سلاح اتمی نمی شوند. البته آژانس هیچ اختیار قانونی در مورد بازرسی از تاسیسات اتمی کشورهایی که عضو ان.پی.تی نیستند, ندارد. یکی دیگر از تلاش های آژانس, جلوگیری از دسترسی تروریست ها مانند گروه "القاعده" به مواد و یا سلاح های اتمی می باشد

در سال 2003 آژانس در برابر فشار ایالات متحده برای حمایت از ادعای این کشور مبنی بر دسترسی عراق به تسلیحات کشتار جمعی مقاومت کرد. در نهایت پس از حمله آمریکا به عراق, هیچ انباری از سلاح های کشتار جمعی پیدا نشد

با وجود مخالفت های اولیه برای ابقاء "البرادعی" به عنوان دبیر کل آژانس برای سومین دوره, در نهایت ایالات متحده از وی حمایت کرد و او در ژوئن سال 2005 برای بار سوم این مقام را به دست گرفت. چند ماه پس از آن, آژانس و "البرادعی" مشترکا جایزه صلح نوبل را به دست آوردند

در اعلامیه کمیته جایزه نوبل ذکر شده: "در زمانی که تلاش برای خلع سلاح اتمی در یک بن بست به نظر می رسد, زمانی که خطر گسترش سلاح اتمی میان کشورها و حتی تروریست ها وجود دارد, و در دورانی که انرژی اتمی نقشی روزافزون در جهان بازی می کند, تلاش آژانس بین المللی انرژی اتمی دارای اهمیتی بی اندازه است"

سازمان تجارت جهانی

سازمان تجارت جهانی, یک سازمان بین المللی است که قوانین و مقررات تجارت جهانی را اعمال کرده و بر اجرای آن نظارت می کند. این سازمان این اختیار قانونی را دارد که قوانین تجارت جهانی را وضع کرده و بر توافقنامه های تجاری نظارت کند. همچنین مسئولیت حل و فصل اختلافات تجاری بین کشورهای مختلف جهان (که عضو این سازمان باشند) به عهده سازمان تجارت جهانی می باشد

سازمان تجارت جهانی در سال 1994 توسط کشورهای عضو "توافقنامه عمومی تعرفه و تجارت" تشکیل شد. سازمان تجارت جهانی در 1 ژانویه سال 1995 رسما آغاز به کار کرد. "توافقنامه تعرفه و تجارت" و سازمان تجارت جهانی تا دسامبر سال 1995 همزمان و موازی با هم فعالیت می کردند و در همین ماه این توافقنامه به طور کامل لغو شد و جای خود را به سازمان تجارت داد

سازمان تجارت جهانی علاوه بر مقررات تجاری, به مسائلی چون خدمات تجاری مانند خدمات تلفن بین الملل و حمایت از مالکیت معنوی (ابداعاتی که می توانند از نظر قانونی مورد حمایت قرار بگیرند, مانند موسیقی و نرم افزار) نیز رسیدگی می کند

قوانین تصویب شده توسط این سازمان برای اعضای آن الزام آور بوده و در صورت تخطی از این مقررات, سازمان توانایی مجازات این کشورها را با استفاده از اعمال محدودیت تجاری و یا جریمه نقدی, دارد. قوانین این سازمان همچنین یک چهارچوب برای قوانین تجاری تصویب شده توسط سازمان های دیگر نیز محسوب می شود

کشورهای عضو می توانند اختلافات تجاری خود را به این سازمان ارجاع دهند که در این صورت یک هیئت متشکل از مقامات سازمان به عنوان میانجی و داور برای این اختلاف ها راه حل های قانونی پیدا می کنند. اعضاء می توانند به رای این هیئت اعتراض کرده و برای تجدید نظر آن را به هیئت استیناف سازمان ببرند. همچنین برای حل و فصل هر دعوای تجاری, یک بازه زمانی توسط سازمان معین می گردد که باید اختلافات در این بازه حل و فصل شوند

مقر سازمان تجارت جهانی در ژنو سوئیس قرار دارد و بوسیله شورای عمومی که متشکل از سفیران کشورهای عضو است, اداره می شود. این سفیران همچنین می توانند عضو کمیته های تخصصی سازمان نیز باشند (همانند پارلمان های کشورها). رئیس شورای عمومی برای مدت دو سال و طی کنفرانسی توسط وزیران کشورهای عضو تعیین می شود

سازمان از زمان تاسیس همواره بوسیله طرفداران تجارت آزاد و اقتصاد جهانی, مورد انتقاد قرار گرفته است. مخالفان سازمان مدعی هستند که سازمان بیش از اندازه قدرتمند بوده و توانایی این را دارد که برای تجارت بین کشورهای عضو مقررات الزام آوری وضع کند که تا حد بسیار زیادی تحت تاثیر منافع کشورهای توسعه یافته عضو قرار دارند

منتقدین همچنین این سازمان را متهم می کنند که به اندازه کافی از حقوق کارگران, محیط زیست و سلامتی انسان ها حمایت نمی کند. همچنین این سازمان به غیر دموکراتیک بودن متهم می شود چرا که جلسات حل و فصل اختلافات بین اعضا به روی عموم و مطبوعات بسته است

سازمان تجارت جهانی در برابر این انتقاد که این سازمان غیر دموکراتیک است از خود دفاع کرده و مدعی است که این سازمان توسط کشورهایی تشکیل شده است که عمدتا دموکراتیک هستند و رهبری و قوانین این سازمان تحت تاثیر مستقیم این دموکراسی ها قرار دارد

انتقاد از سازمان در اواخر سال 1999 زمانی که بیش از 300,000 معترض در خیابان های سیاتل در آمریکا و در زمان برگزای اجلاس این سازمان, در مقابل محل برگزاری کنفرانس به تظاهرات پرداختند, به اوج خود رسید. معترضان خواستار اصلاحاتی در سازمان در راستای پاسخگویی بیشتر سازمان نسبت به مصرف کنندگان, کارگران, و طرفداران محیط زیست شدند

در این دوره, سازمان در تعیین برنامه ای برای آغاز گفتگو ها برای دور جدید از مقررات تجاری با شکست مواجه شد که دلیل آن اختلاف نظر کشورهای توسعه یافته و کشورهای در حال توسعه بر سر مفاد گفتگوها بود.یکی از موارد اختلاف پرداخت یارانه به بخش کشاورزی توسط کشورهای ثروتمند صنعتی بود

کشورهای در حال توسعه به شدت با این یارانه ها مخالفت می کردند. میزان این یارانه ها به سالیانه 300 میلیارد دلار در جهان می رسید و این باور را شکل داده بود که این مبلغ سنگین باعث می شود که قیمت محصولات کشاورزی کشورهای صنعتی به صورتی مصنوعی پایین نگه داشته شود, درحالیکه کشورهای در حال توسعه توان پرداخت یارانه های سنگین را به کشاورزان خود نداشته و این توانایی رقابت را از کشاورزان این کشورها در بازارهای جهانی می گرفت. شکست کشورهای توسعه یافته در توافق بر سر کاهش این یارانه ها باعث شد این گفتگوها در سال 2000 متوقف شود

کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد

کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد, یک سازمان زیر مجموعه سازمان ملل متحد بوده و به منظور حمایت قانونی بین المللی از پناهندگان و یافتن راه حل هایی پایدار برای مشکلات آنها شکل گرفته است که معمولا شامل پناهندگان بی سرپناه, بیمار و دارای مشکلات روحی هستند

کمیساریای عالی پناهندگان به دنبال قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل متحد در 1 ژانویه سال 1951 تاسیس شد. تا پیش از آن, شناسایی, ثبت نام, طبقه بندی, نگهداری, حمایت قانونی, بازگرداندن به وطن و جایگزینی پناهندگان از مسئولیت های سازمان بین المللی پناهندگان بود که آن نیز از زیر مجموعه های سازمان ملل محسوب می شد

این سازمان به وسیله یک کارمند عالی رتبه سازمان ملل اداره می شود که توسط مجمع عمومی سازمان ملل انتخاب می شود و به این مجمع گزارش کار می دهد. کمیساریا از کمیته ای متشکل از نمایندگان 66 کشور در این راه کمک می گیرد. این سازمان به وسیله کمک های مالی داوطلبانه و عمدتا از طرف ملت های پیشرفته غربی به کار خود ادامه می دهد

کمیساریای عالی پناهندگان از پناهندگان حمایت قانونی کرده و در صورت امکان بدون ملاحظات سیاسی و ملیت, به آنها کمک های مادی ارائه می دهد. این یک قاعده بین المللی برای تمامی پناهندگان است به استثناء کسانی که از سازمان های دیگری کمک مالی دریافت می نمایند و یا کسانی که به عنوان پناهنده به کشوری امن فرستاده شده اند

در زمان تاسیس کمیساریا, این سازمان در ابتدا بر مشکلات پناهندگان اروپایی عمدتا باقیمانده از جنگ جهانی دوم و وقایع پس از آن تمرکز می کرد. از اواسط دهه 1950 میلادی, مشکلات در آسیا, آفریقا و آمریکای لاتین به شدت افزایش یافت و منجر به افزایش شدید تعداد پناهندگان جهان از این مناطق (به ویژه) به اروپا و آمریکای شمالی شد

به پاس فعالیت های انسان دوستانه اش, کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد در سال 1954 و مجددا در سال 1981 جایزه صلح نوبل را دریافت کرد. این سازمان همچنین موفق به دریافت جوایز بسیار دیگری نیز شده است